Anneme Musallat Oldular

        

 

Yaşanmış korku hikayeleri arasında yer alan bu olay tamamıyla gerçek yaşanmış bir olaydır. İsmim Merve aslen İzmirliyim Bergama’ya taşındık. Ben annem, ablam ve babam olmak üzere ailemiz dört kişilik küçük bir aileydi, oturduğumuz ev kiraydı ve bir nedenden dolayı taşınmamız gerekti.

İşte ne olduysa o eve taşındıktan sonra oldu. O eve taşındığımızda 9 yaşındaydım. Küçük şirin bahçeli bir evdi. Ev sahipleri orada otururken muskayla oturuyorlarmış. Tabii bizim de haberimiz yoktu bu durumdan sonradan öğrendik.

Bir gün gece uyurken bahçeden gelen ayak sesleriyle uyandım, ne olduğunu anlamak için camdan baktığımda sesler kesildi ve kimse yoktu. Kafamı tekrar yastığa koyduğumda yine aynı sesleri duydum çok korkmuştum yorganın altına saklandım korkumdan, bu olay her gece devam etti.

Sabah ezanı okunurken sesler kesiliyordu olayı anneanneme anlatım anneannem İzmir’den ziyaretimize gelmişti. Bu arada Anneannem hacıdır ve imanlı biridir.

Anneannem hiç korkma dedi ve bana yazdığı salavatı şerif duasını verdi .Ondan sonra hiç korkmamıştım. Ramazan ayıydı gece sahura kalkmıştık. Annem sofra bezini verdi çıkmam için bahçede bir arsa vardı.

Her zaman oraya çırpardık tavuklarımız vardı ekmek kırıntılarını onlar yerdi, tam sofra bezini çırparken birden ortalık bembeyaz bir ışık oldu. Yazarken dahi tüylerim diken diken oluyor, hemen koşarak annemin yanına gittim anneme olayı anlattım, annemle birlikte tekrar bahçeye çıktık.

O ışığı annem de gördü, hemen babamı kaldırdık. Ama babam kalktığımda hiçbir şey yoktu bu olaydan günler sonra bir gün gezmeye gittik ,her tarafı topladık evden öyle çıktık eve geldiğimizde her taraf dağılmıştı. Önce eve hırsız girdi sandık ama annemin altınları ve evdeki değerli eşyalar duruyordu, bu hırsız olamazdı.

Bunlar benim yaşadığım basit olaydı en büyük olayı annem yaşadı. Annemin yaşadığı olaysa şöyle başlıyor. On beş tatildi, ben anneannemin yanına İzmir’e geldim.

Bir gün babamla ablam hastaneye gitmek için evden çıkarken annem de üzerimden kapıyı kilitleyin gidin demiş. Köy evlerini bilirsiniz,

hepsi asma kilitlidir genelde, babamda asma kilitle kapıyı kapatmış gitmiş. Annem uyanınca yatağın içine oturmuş. Tam kalkacakken karşısında iki tane siyah şey belirmiş. Ellerinde bir tane tabut varmış gir şu tabutun içine demişler.

Annem can havliyle hemen dışarıya fırlamış bakmış kapı kilitli hemen tekrar içeriye girip çekmeceden yedek anahtarı alıyorum diyetığı almış. Kapıyı açmaya çalışırken yanında bir tane yaşlı adam belirmiş .

Dur kızım ben sana yardım edeyim demiş ve içeriden anahtarı alıp gelmiş kapıyı açmış ya sonra Bergama’nın çıkışına kadar beraber gitmişler. Orada bir tanıdık Annemi görmüş evini almış.

Babamla abam hastaneden geldikten sonra annemi evde bulamayınca her yeri aramışlar fakat bulamamışlar. En son babamın aklına o tanıdık gelmiş ve oraya gitmiş .Bakmış annem orada Ayşe hadi evimize gidelim demiş babam. Oradaki insanları bir şey belli etmemek için öyle davranıyormuş sorgulamamış.

Fakat annem, babamın hiç beklemediği bir şey yapmış annem, sen kimsin ben gelmem diye babamı terslemiş. Anneme bir haller olmuş babam da Bergama’nın Mahmudiye köyünde bir hoca varmış ona gitmiş gittiği Hoca Derin Hocaymış.

Allah ondan razı olsun daha babam Hocanın yanına gider gitmez Hoca Kitabı açmış ve babama demiş ki, karını bir daha o eve sokarsan ölümüne sebep olursun, o ev sahipli orada cinler yaşıyor sakın karına oraya sokma sizde durmayın demiş.

Kur’an-ı Kerim’den bazı sureler okumuş ve babama okunmuş bir su vermiş. Bunu karnına içir demiş ,ertesi gün babam annemi İzmir’e anneannemin yanına getirdi.

Tabi bütün bu olanlardan benim haberim yok. Ben annemin yanına koştum hoş geldin anneciğim diye boynuna sarıldım, annem elinin tersiyle belli etti. Sen kimsin çekil diye inanın o anı ölsem unutmam. Halbuki annem bizler için canını verir.

Ama o an şuuru gitmişti. O gün Anneannem annemi besmele çektirmeye çalışıyordu fakat annem bir türlü söyleyemiyordu. Anneannem annemin başında Kur’an okumaya başladı.

Anneannem okuduğu sırada, annem yeter okuma artık her tarafım kan içinde kaldı diyordu. Halbuki ortada kan man yoktu. Anneannem terlediğini ve vücudunun gerildiğini hissedebiliyorduk dışarıdan.

Ablamla ben korkudan birbirimize sarıldık, ağlıyorduk, sonrasında annem bayıldı. Babam annemi ayıltınca da, çok şükür zamanla her şey normale döndü, o evden çok kısa bir sürede taşındık.

Rabbim kimseye yaşatmasın, çok kötü bir olaydı. Şu an 31 yaşındayım aradan 22 sene geçmesine rağmen hala çok korkuyorum. Hikaye burada son buluyor. Bu korku hikayeleri hakkında aşağıda bulunan yorum alanından yorum bırakabilirsiniz.