Korktum.

Yazın son ayında serin bir akşam üzerinde köyümdeyim. Evde ben,anneannem ve yengemden başka kimse yok. Akşam karanlığı çökmek üzere. Köy yeri malum hayvan olmadan geçim kolay olmuyor. Hayvan dediğim iki baş inek. Bunları sabah götür tarlaya akşam al banamısın demezler. Öyle de olması lazımdı  o akşam ama evdeki tek erkek bendim.  Yani inekleri ormanın içindeki tarladan getirmek bana düşmüştü. Tarlaya doğru yola koyuldum. Tarlaya gitmek için asflat yoldan çıkarak çamurlu, taşlı yola girmem gerekiyordu. Karanlık çökmek üzere olduğundan içimde biraz ürperti vardı ama korkmuyordum. Ta ki o toprak yola sapana kadar. 
O yola döndüğüm anda karşıma ufak bir tilki çıktı o an bir kaç saniye ne yapacağımı bilemedim. En son erkekliğin yüzde doksanı kaçmaktır diyerek,i dönüp kaçmaya başladım. İlginç olansa tilkide en az benim kadar korkmuş oda ardını dönüp kaçmıştı. Biraz uzaklaşınça durdum derin derin  nefes alıp kendime geldim. Sonra buraya  niçin geldiğim aklıma geldi 'inekler'. Tekrardan tarlaya doğru ürkek adımlarla gitmeye başladım. Biraz yürüyünce tarlaya vardım fakat inekler yoktu. 
Birisi Tarlanın kapısını açmış ineklerde akşam üzeri çıkmışlardı. Çok sinirlenmiştim hem ineklere hemde kapıyı habersiz açana.  Kara kara düşünmeye başladım, "nereye gitmiş olabirlerdi?" Akşam olmuş, karanlık çökmüş ama bu köy yerinde bende ineklerde dışarıdayız. Sonra aklıma Çetelik Tepe' si denilen  tarlaya çok yakın olan tepe geldi. İçimden "Kesin buradadırlar." diye geçirdim. Bu tepeye iki yanından çıkılabilecek bir yolu var ve tepenin sonu asfalt yola bağlanıyor. Harekete geçerek  tepenin olduğu yere gittim. Etrafa bakındım gözükmüyorlardı. En iyisi yukarı çıkmaktı. Tepeye çıktım ama yoklardı. Bende artık hafiften korkmaya başlamıştım. 
Çünkü ormanda akşam karanlığında tek başımaydım. Bu benim yaşımda birisi için fazlaydı. Tepenin üzerindeki yolda yürümeye başladım. Etrafa bakamıyordum. Asfalt yola yaklaştığımda içimde bir anda büyük ürperti hissettim. Sanki ruhum içimden çıkıp tekrar içime girmişti.
Adımlarımı sıklaştırdım ve hızla asfalt yola çıktım . Nedense asfalt yola çıkmak korkumu biraz olsun azaltmıştı. Eve doğru koşar adım gitmeye başlamıştım. Artık inek felan umrumda değildi. Kısa sürede eve vardım. Eve gittiğimde beni şaşırtan bir olayla karşılaştım. Tabik de bu ben inekleri ormanda ararken evin önünde olmasıydı. Ben de o akşam korktuğumla kaldım.