Yabancı Tehlike

 

Baba: Merhaba oğlum.

Çocuk: Merhaba Baba. Napıyosun?

Baba: Çıkıyorum, geciktim. Sadece bir gecelik. 

Yarın evde olacağım.

Kendin kalabilir misin?

Hala bir bakıcı bulabilirim...

Çocuk: Bakıcısıya ihtiyacım yok. 10 yaşındayım. Kendi başımın çaresine bakabilirim.

Baba: emin misin? Geceyi yalnız geçirmek korkutucu olabilir.

Çocuk: Evet eminim

-Baba: Neyse, yatma saatin geçti.

-Sana yatmadan önce bir hikaye anlatsam nasıl olur?

Çocuk: Bilmem.

Baba: Bir şey mi oldu?

Çocuk: Bu başka bir aptal korkutucu hikaye mi olacak?

Baba: Ne? Hikayelerimi sevdiğini sanıyordum.

Çocuk: Belki küçük bir çocukken, ama şimdi korkutucu değiller

Baba: Peki anladım. Yani şimdi 10 yaşındasın, büyük bir adamsın.

-Büyükler hiçbir şeyden  korkmaz.

Çocuk: Şey… Hikayelerin biraz basit.

-Üzgünüm Baba. Sadece dürüst oluyorum.

-Korkunç bir hikaye anlatacaksan

-Gerçekten korkutucu olduğundan emin olmalısın.

-Gerçekten korkutucu!!!

Baba: Anladım...

Pekala, sana anlatabileceğim bir hikaye var…

Ama... Bilmiyorum...

Biraz fazla korkutucu olabilir

Çocuk: Bana hava hoş.

Baba: Tamam… İşte başlıyoruz.

Bir zamanlar Colby adında bir çocuk varmış.

Çocuk: ahh. Başlangıç ​​bir peri masalı gibi

Baba: benimle kal...

-Colby adındaki bu çocuk interneti çok kullanırdı.

-Birçok web sitesine katıldı.

-İnternette diğer çocuklarla konuşmaya başladı.

-StrangerDanger23 adında başka bir çocukla arkadaş oldu.

-Aynı filmleri ve TV şovlarını sevdiler.

-Birlikte çevrimiçi oyunlar oynadılar.

-Sohbet ettiler ve birbirlerine şakalar yapıp,gülüştüler.

Çocuk: Sonra evlendiler ve sonsuza dek mutlu yaşadılar. Son.

Baba: haha öyle değil tabi ki...

-Birkaç ay arkadaş kaldıktan sonra

-StrangerDanger, Colby'nin doğum gününün yaklaştığını duydu.

-En iyi arkadaş olduklarından beri,

-StrangerDanger23 ona harika bir hediye göndermek istedi.

-Colby'den ev adresini istedi.

-Colby başta tereddütlüydü

-Bir süre düşündü.

-StrangerDanger23'ü uzun zamandır tanıyor.

-Bu yüzden ona adresini vermenin bir zararı olmayacağını düşündü.

-Kimseye adresini vermeyeceğine söz verdirdi.

-StrangerDanger23 böyle bir şey yapmayacağına yemin etti.

-Colby ona adresi verdi 

-StrangerDanger23 hediyesini hemen göndereceğini söyledi.

-Sence bu iyi bir fikir mi?

Çocuk: eee… muhtemelen hayır.

Baba: Eee, bir süre sonra Colby de yapmadı.

-Ona adresini verme konusunda tereddütleri vardı.

-Özellikle de gerçekten tanımadığı birine.

-Ailesi ona her zaman bunu yapmamasını söylerdi.

-Bu konuda gergin ve suçlu hissetti.

-Korku ve suçluluk büyüdü ve büyüdü

-Onu kemirmeye başlayana kadar.

-Ertesi gece yatmadan

-Ne yaptığını ailesine anlatmaya karar verdi.

-Muhtemelen kızacaklardır. Hatta onu cezalandırabilirler.

-Ama içini rahatlatmaya değer.

-Anne Babasının onu yatırmak için yukarı gelmesini beklerken yatağına uzandı.

-Colby karanlıkta yattı ve dinledi.

-Evdeki bütün sesleri dinledi.

-Mutfaktaki buzdolabının vızıltısı

-Oturma odasındaki televizyonun sesi.

-Yan odadaki küçük kardeşinin çığlıkları.

-Dışarıdaki yağmurun yumuşak hışlırtısı.

-Penceresine dalların sürtünmesi.

Çocuk: Bu hikaye beni uyutuyor

Baba: Ama tam olarak açıklayamadığı başka sesler de vardı.

-Sonunda Babasının ayak seslerini merdivenlerden çıkarken duydu.

-"Baba?" Colby gergin bir şekilde seslendi.

-"Seninle bir dakika konuşabilir miyim?"

-Karanlıkta yatak odasının kapısının gıcırdayarak açıldığını gördü.

-Babası kapıdan kafasını uzattı.

-"Evet oğlum" dedi babası boğuk bir sesle.

-"İyi misin baba?"  diye sordu.

-"Evet oğlum" diye yanıtladı babası.

-“eee… Annem buralarda mı?”

-"Burdayım!" dedi annesi tiz bir sesle.

-O da kapı aralığından başını uzattı.

-Bize ne söylemek istiyorsun?" diye sordu.

-"Hım... Sanırım büyük bir hata yaptım," dedi Colby.

-“İnternette yanlışlıkla adresimizi birine verdim”

-“Ne, bunu yapmamalıydın!” dedi annesi.

-“Sana bunu asla yapma demiştik!”

-Babası "Kime verdin?" diye  sordu.

-"Um... StrangerDanger23 adındaki bir çocuk," dedi Colby.

-Annesi “O gerçekten bir çocuk değildi!” dedi.

-"Seni kandırmak için çocuk taklidi yaptı."

-“Ve ne yaptığını biliyor musun?”

-“Evimize girdi ve ikimizi de öldürdü!”

-“Sırf seninle biraz zaman geçirebilsin diye!”

Çocuk: Neeee!

Baba: Birden kapı ardına kadar açıldı.

-Kapıda sarı yağmurluklu şişman bir adam duruyordu.

-Elinde bir şey tutuyordu.

-Colby'nin annesi ve Babasının kopmuş kafaları.

-Colby nefesini tuttu ve çok büyük çığlık attı.

-Adam kafaları yere düşürdü ve bıçağını çıkardı.

Çocuk: HAYIR HAYIR HAYIR!

Baba: Bu sırada çocuk neredeyse ölüyordu.

-Korku dolu çığlıkları acınacak iniltilere dönüşmüştü.

-Sonra katil bir şey fark etti.

-Diğer odada bebeğin ağladığını duydu

-Eğilip bıçağını Colby'nin vücudundan çıkardı.

-Sonra döndü ve bebeğin ağlama sesini takip etti.

-Odaya girdi, beşiğe doğru yürüdü.

-Bebeği aldı ve kucakladı.

-Bebek ağlamayı kesti. Ona baktı ve gülümsedi.

-Adam daha önce hiç bebek tutmamıştı.

-Bebeğin yanağını okşadı

-Odadan çıktı ve bebeği de yanına aldı.

-Bebeği eve götürdü ve onu kendi oğlu gibi büyüttü.

-Ona “William” adını verdi.

Çocuk: Ama Baba… benim adım William.

Baba: Biliyorum oğlum.

-Oğlumm?

-Will?

-William?

-Burdacısın oğlum?

-Bu hikaye senin için yeterince korkutucu muydu?

-Bir tane daha duymak ister misin?

-Hahaha. İyi uykular oğlum.

*****Bu hikaye Scary For Kids'ten sizler içinçevirilmiştir.***